Mijn eerste blog. Daar zit ik dan te staren naar een leeg Word document. Normaliter heb ik best een (soms) ‘grote’ mond. Hier is de uitdrukking ‘ met de mond vol tanden zitten’ van toepassing. Goed, eerst ga ik wat onderzoek doen naar de zogenaamde blog. ja ik beken, …schaamrood op de kaken…ik lees die ‘dingen’ niet. En je weet ‘wat de boer niet kent’….stuit in dit geval op enige weerstand
Ik zoek informatie, wat is de betekenis en wat is ook van belang hoe ze te schrijven. De vraag naar ‘betekenis’ leidt mij naar het woord weblog. Hierop krijg ik een scala aan verklaringen, van persoonlijk dagboek op het internet tot logboek over websites. Ook kom ik op een website waarop ze het mij gaan ‘leren’, waarbij ik een enorme aversie voel opkomen als ik de hoeveelheid info lees. Van soorten blogs tot hoe ze vormgegeven dienen te worden tot wat je er wel en niet in zou horen te zetten. Na dit alles tot mij te hebben genomen en wat bij zinnen te zijn gekomen besluit ik dat ik het interpreteer als een logboek met persoonlijke stukjes over wat er zoal dagelijks op mijn pad komt. Ik ga me geen beperkingen opleggen of het zakelijk óf privé zou moeten zijn. Het komt zoals het komt ….dat voelt wel lekker vrij.
Vervolgens lees ik er een paar, die mij niet bovenmatig boeien. Waarom? Te lang, te saai, te betweterig, en ga zo maar even door. Kortom, het is niet snel goed genoeg. Wat ik lees wordt met een kritisch oog bekeken. Nu is het een feit dat ik op dezelfde manier ook mijn eigen schrijfsels beoordeel. Zo ben ik voor mezelf meestal nog strenger dan voor anderen. Ik moet er eigenlijk nu wel om lachen want zo’n blanco vel papier is bijna beter dan er iets op te produceren waar ik vervolgens ‘zelf gehakt van maak’ …. hahaha….
Ook beken ik dat ik het best spannend vind en een gevoel heb ‘in mijn blote kont’ te staan om als echte ‘dyslecneut’ voor een ‘publiek’ te ‘schrijven’.
Inmiddels heb ik, jaja echt waar, een aantal zeer leuke blogs gelezen nadat ik mij er wat meer in verdiept heb en mij er voor heb opengesteld. Dat maakt het er voor mij niet makkelijker op want mijn schrijftalenten zijn nog wat onderontwikkeld vergeleken met al die andere enorme talenten die ik heb ;-).
Tenslotte heb ik mijn eigen criteria aan kunnen passen. Hoe makkelijk is het eigenlijk om mijn hele input af te kraken, is het geen veel grotere uitdaging er iets moois en leuks van te maken? Oké het wordt dus: persoonlijk én zakelijk, kort, bondig, waarheidsgetrouw ;-), aansprekende onderwerpen, en ook wil ik heel graag dat er wat humor in verpakt is.
Mijn hemel wat een taak wacht er op mij, ik hoop dat de ‘lezers’ een beetje coulant voor mij zijn 😉