Een poosje geleden zat ik nog wat na te praten met een collega na een intervisie afspraak. We kwamen er in het gesprek op wat er nu zo waardevol is aan ons werk en wat ons motiveert om dit te kunnen blijven doen. Natuurlijk nemen we hierin ook onze eigen proces mee, en we praten verder hoe we het in de contacten zuiver kunnen houden. We spraken over integriteit en over hoe dragen we onze eigen stukken en blijven we bij onszelf en hoe blijf ik als facilitator tijdelijk aanwezig op het pad van de deelnemer of cliënt. Dit was een mooi gesprek en ik moest daarna denken aan een gedicht dat ik kreeg van een deelnemer over haar proces en mijn bijdrage tijdens de training en therapie die zij heeft gevolgd. Een bijzonder gedicht dat mij steeds weer raakt. En ik voel dankbaarheid om in vertrouwen een tijd mee te mogen reizen met haar en met nog zo veel anderen.
Lieve Arienne
Ik zit op mijn stoel
en luister aandachtig
naar je zoveelste mooie verhaal
en opnieuw raakt jouw verhaal mij.
Jouw verhalen,
jouw wonden.
Prachtig om te zien en horen
hoe jij je verhalen vertelt.
Krachtig en op een wat grappige manier,
met je sprankelende ogen.
Ondanks je sprankelende ogen en je lieve glimlach,
voel en zie ik ook je pijn, jouw wonden.
Je bent een prachtige vrouw
je lieve glimlach
je zachtheid en je humor
je begripvolle en je respectvolle manier hoe jet met mensen omgaat.
Zoveel respect voor jou,
je eigen strategie
om een ander blij te maken en te helpen.
Jouw strategie
om jezelf krachtig neer te zetten op je eigen mooie manier.
Ik wil je bedanken voor alles!
Voor je respect, begrip, je glimlach, je hand op mijn schouder, je mooie verhalen,
je soms ondeugende ogen, je altijd aandachtig luisteren en je advies.
Bedankt hiervoor,
Liefs van een deelnemer.